مسجد جامع کرمان

مسجد جامع کرمان یکی از زیباترین بناهای دوران اسلامی کشور است که تاریخ ساخت آن به روایت کتیبه سردر آن به سال 750 هجری قمری یعنی دوران حکومت امیر مبارزالدین محمد مظفری میبدی سر سلسله خاندان آل‌مظفر بر کرمان باز می‌گردد.
این مسجد در زاویه دو ضلع بازار مظفری واقع شده و سه در ورودی دارد که مسجد را از جنوب غربی به بازار قدمگاه از شمال به خیابان شریعتی و از شرق به میدان مشتاقیه متصل می‌کند. بنای مسجد چهار ایوانی است. طول صحن مسجد 66.5 متر و عرض آن 49 متر و مساحت آن 3258.5 مترمربع است. مصالح به کار رفته در آن آجر، گچ و سنگ و کاشی است.
از ویژگی‌های این بنا برجسته بودن قسمت‌هایی از کاشی‌کاری‌ها است. اما نباید فراموش کرد که مقرنس کاری‌های بالای سردر نیز در نوع خود بی‌نظیر است. در دو طرف در بزرگ ورودی، دو ستون به شکل پیچک و از سنگ با روکش گچ و بر روی گچ و کاشی‌های کوچکی نصب گردیده است. بر دور تا دور در شرقی مسجد آیات قرآنی با خط ثلث و رنگ سفید بر زمینه‌ای با کاشی‌های آبی رنگ و سرمه‌ای و اشکال اسلیمی نقش بسته است. در دو طرف راهرو ورودی کتیبه‌ای برجسته از کاشی معرق وجود دارد که آجرهایی مانند قاب آن‌ها را در برگرفته و کلمات «الله‌باقی» روی آن‌ها نقش بسته است.
زیباترین قسمت بنا از لحاظ کاشی‌کاری معرق محراب مسجد است. طراح این کاشی‌ها در بنای محراب از رنگ زرد استفاده کرده که نوعی حق تقدس را القا می‌کند. حاشیه محراب از سنگ مرمر سبز و مزین به خطوطی زیبا است. در گوشه‌ای از مسجد به نوعی کاشی‌کاری هفت رنگ بر می‌خوریم که طرح‌هایی مشابه به نقوش فرش به ویژه شکل ترنج در آن دیده می‌شود. مسجد جامع کرمان بارها دستخوش تعمیر و بازسازی شده و در دوران‌های مختلف از جمله صفوی و زندی قسمت‌های گوناگون به آن افزوده شده است.

چاپ